Tsja, en terwijl ik een afsluitend stukje tik in de auto terwijl collega Marcel rijdt, bedenk ik me dat veel collega’s op het werk me voor gek verklaren. Waarom rij je 3500 km in 5 dagen om oude auto’s te zien rijden? Knettergek. Zelfs mijn eigen vrouw verklaart me voor gek.
Ik hoop dat het beeldverslag iets van de emotie weergeeft. De Mille Miglia is meer dan oude auto’s kijken. Het gaat over mensen en auto’s. En over Italie. De auto’s komen tot leven met gegrom en de lucht van olie en onverbrande benzine. Voor de berijders is het afzien in kleine warme lawaaiige oude raspaardjes en gebruiksartikelen. En er is een competitie element. Er worden tijdproeven en snelheidsproeven gedaan. Dit jaar is er dus een winnaar. Giordano Mozzi en Stefania Biacca met een Lancia Lambda tipo 221 spider uit 1928hebben het over all klassement gewonnen.
Want vanmorgen vroeg vertrokken de deelnemers vanuit Bologna voor hun laatste etappe met een finish rond middaguur in Brescia. En dan zit het er ook voor hen op en gaan ze uitgeput, maar opgeladen met emoties naar huis.
Naast die mooiste road race ter wereld is er Italie. Met z’n hartelijke mensen. De rommelige organisatie, waar fouten door de warme glimlach en charme worden vergeten. Het heerlijke eten en het mooie landschap in voorjaarstooi. Vol emoties keer ik dus opgewekt naar Nederland terug. Met mooie herinneringen aan auto’s, mensen en zelfs de kat die in Radicofani ook de Mille Miglia wilde bekijken.
Komende dagen is er vast tijd om nog door de foto’s te kijken of er nog mooie platen tussen zitten. Stay tuned dus!
Volgend jaar weer!
Robbert Moree
Kijk gerust naar de foto’s op de andere Mille Miglia pagina’s en op Facebook