Wie kent nog de film ‘What women want’? Waarin Mel Gibson door een gelukkige – of ongelukkige – speling van het lot de gedachten van vrouwen kan lezen. Een manlijke variant van deze film zou ongetwijfeld veel korter zijn. En de Maserati Mexico zou absoluut een hoofdrol hebben.

Deze koning Drietand is namelijk alles wat mannen zich maar kunnen wensen. Een 4,2 liter V8 in een handgeklopte carrosserie van Vignale. Met een interieur van zacht leer en een dashboard waarin gelakt notenhout wordt afgewisseld met een eindeloze rij knoppen en metertjes. Veel meer heb je als man niet nodig om gelukkig te zijn.
In dit geval nemen we onze pet af voor Bart. Die had zo’n dertien jaar geleden zin in een klassieke auto, maar geen idee waar te beginnen. Na enige overweging debuteerde hij meteen maar in de eredivisie der klassiekers, met een Maserati Mexico uit 1969. We kunnen ons toegankelijker auto’s voorstellen. Ook Bart had zo zijn vooroordelen jegens de als onbetrouwbaar te boek staande techniek van oude Maserati’s. Daarbij zou zo’n rijdend Italiaans maatpak vast een behoorlijk prijskaartje hebben.
banner breed cc films-1

Maar dat viel dus alleszins mee. Bart was niet alleen in staat zo’n machtig mooie Mexico aan te schaffen, maar maakte zich inmiddels ook de techniek eigen. Zijn inzet wordt beloond met een auto die na 44 jaar nog altijd excelleert in de taak waarvoor hij werd ontworpen. Als GranTurismo was de Mexico bedoeld om in ijltempo over de Italiaanse Autostrada te kunnen razen. Met zijn 290 pk sterke V8 had de Mexico ondanks zijn behoorlijke gewicht een topsnelheid van 250 km/u. Ter illustratie: een Porsche 911 hield het destijds bij 170 km/u voor gezien.

Bart had nauwelijks ervaring met sleutelen toen hij zich twaalf jaar geleden ontfermde over deze Maserati Mexico. Het blijkt maar dat je met inzet en liefde voor een auto behoorlijk ver kunt komen. Al hebben wij daarmee nog steeds geen antwoord op de vraag aan het begin van dit artikel.

Rob de Boer